Onderstaande personen hebben eind 2015 het idee opgevat om een afdeling van Ypsilon in de Betuwe op te richten:
Joke van der Meulen
Ik ben moeder van 2 jong volwassen kinderen. Beide kinderen waren zeer gewenst en ik heb altijd zielsveel van ze gehouden. Maar dat was niet altijd makkelijk. Mijn zoon begon al jong met drugs en raakte op zijn 18e in zijn eerste psychose, hij werd een “verwarde man”. Er volgde een tijd waarin me ik me vaak eenzaam voelde en heel erg machteloos. Het lid worden van Ypsilon was voor mij een keerpunt. Ik heb mensen leren kennen die weten wat het is, mijn belangen, als familie-van, worden op een krachtige manier behartigd en ik vond woorden voor dingen die ik intuïtief allang wist. Ik ben me steeds minder eenzaam en onmachtig gaan voelen. Voor mij meer dan voldoende motivatie om me met hart en ziel in te zetten voor Ypsilon, zowel landelijk (forensische zorg) als lokaal.
Evert Roovers
Mijn leven is in 2007 ingrijpend gewijzigd. Mijn dochter kwam in crisis en werd opgenomen in een instelling van de Geestelijke Gezondheid Zorg (GGZ). Ze had een goede baan en had een eigen woning. Dat is ze nadien allemaal kwijt geraakt. Ze was ernstig depressief en suïcidaal. Pas veel later bleek dit te worden veroorzaakt door een schizo affectieve stoornis. Met het verdere verloop van de ziekte van mijn dochter ben ik langzamerhand in de wereld van de GGZ beland. Sinds een paar jaar bleek mijn dochter ook psychotisch. Dat opende een deur naar Ypsilon. Daar bleek precies de juiste kennis te zitten. Maar belangrijker, ook de juiste sfeer, vertrouwdheid, steun. En toen bleek dat de langdurige zorg een directe verantwoordelijkheid werd van de gemeente, ben ik ook direct betrokken en actief geworden voor Ypsilon. Ik heb bijna 40 jaar management ervaring bij gemeenten. Die ervaring en mijn betrokkenheid bij de GGZ zet ik onvoorwaardelijk in voor Ypsilon om de belangen van familie van deze kwetsbare groep te behartigen.
Theo Bianchi
Door mijn relatie met Joke, nu alweer 10 jaar, kwam ik in een voor mij onbekende wereld terecht. Ik ben, met zoals ik ontdekt heb veel actieve Ypsilon-leden met mij, partner-van-een-moeder-van. Best een ingewikkelde positie. Je staat er buiten maar ook weer niet. Joke’s zoon heeft nooit bij ons gewoond, ik heb hem niet zien opgroeien. Wel heb ik afgelopen jaren de strijd gezien van hem, zijn moeder en zijn zusje. Maar ook heb ik het belang ervaren van een vereniging als Ypsilon. Het gevoel iets te kunnen doen, niet onmachtig aan de zijlijn te hoeven staan, dat is mijn motivatie om me actief in te zetten voor Ypsilon.
Paula Polman
Als moeder van een volwassene met ADHD weet ik hoe ingrijpend een psychische aandoening kan zijn. Voor de persoon zelf en voor zijn omgeving. In mijn werkzame leven heb ik mij steeds ingezet voor de GGZ in de rol van beleidsmaker. Sinds april 2018 ben ik met pensioen en wil ik graag wat doen met mijn kennis en ervaring in de Betuwe waar ik nu 20 jaar woon. Via MIND heb ik bij Ypsilon Tiel nu sinds november 2018 mijn plek gevonden. Het lotgenotencontact vind ik heel waardevol. En samen kunnen we voor familie en naasten wat betekenen in Rivierenland.
Barrie Roovers
Barrie is helaas op 28 oktober 2022 overleden. We missen haar als stille kracht van Ypsilon Tiel en als goede vriendin die ze inmiddels geworden was.
Toen wij 10 jaar geleden in Tiel kwamen wonen, stortte (toevallig) op datzelfde moment onze dochter in. Er moest voor haar dus veel geregeld worden: haar huis verkopen, andere geschikte woonruimte zoeken, goede begeleiding regelen, PGB aanvragen etc. Dat alles betekent behalve de emotionele klap die je krijgt ook een hoop administratie. Het werd daardoor erg moeilijk om een nieuwe start te maken in een plaats waar je niemand kent. Pas eind vorig jaar kwam ik in contact met Ypsilon. Wat is het fijn om met mensen in contact te komen die soortgelijke ervaringen hebben. Voor mij begint Tiel nu pas mijn thuis te worden.
